اینهم یک شعر کوتاه کوتاه کوتاه! یعنی یک رباعی از کتاب روباه و تاک ( مجموعه اشعار کوتاه و بلند رباعی و نیمایی) که با طنز در مورد دلتنگی و تنهایی هر دلی که عشقی را نچشیده به زیبایی طعنه و کنایه زده است! اگرچه زیبا یی یک امر نسبی است و عاشقانه شعر گفتن آنهم در یک رباعی کوتاه هنر و هنرمند می خواهد! ( یک دسته گل خوش آب و رنگی ببرید! - غسال   خبر   دهید    سنگی    ببرید ! - تابوت   بیــاورید  و  هر    قلبی که - عاشق نشده  به گور ننگی  ببرید.)

نظرات شما عزیزان: